گندم

قصد دارم بروم سوی حرم گریه کنم….

درد دلها کنم و دوباره هم گریه کنم …

تا که از سمت شبستان حرم می گذرم

دست بر سینه و با قامت خم گریه کنم …

نا خود آگاه در آن صحن حرم بغض شکست

نا خود آگاه از این غصه و غم گریه کنم …

نه فقط ناله من صبح به صبحی شده است

بلکه پیوسته به هر آهِ خودم گریه کنم …

آه …, خسته شدم از این همه دوری که چرا

چند وقتی است به این قسمت کم گریه کنم …

تا که شاعر بنویسد ز حرم .., آه .., حسین (ع) …

اشک ریزم منو همراه حرم گریه کنم …

  صلی الله و علیک یا مظلوم یا ابا عبدلله