گندم

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام:

حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی عصر دیروز (سه شنبه) در دیدار سران سه قوه، مسئولان و کارگزاران نظام، مدیران ارشد دستگاههای مختلف و عناصر فعال سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، افزایش توانمندیهای اساسی را موجب مصونیت و اقتدار ملت و کشور خواندند و افزودند: برنامه ریزی و اولویت بندی در حل دو مشکل اساسی رکود و بیکاری، شتاب حرکت برای تحقق اقتصاد مقاومتی را افزون تر خواهد کرد.
رهبر انقلاب اسلامی در ابتدای سخنان خود با توصیه به بهره گیری هرچه بیشتر از فضای معنوی ماه مبارک رمضان به برخی ادعیه در این ماه شریف اشاره کردند و گفتند: در برخی ادعیه رمضانی درخواست نجات از گناهانی شده است که اگر خدایی نکرده مسئولان به آنها مبتلا شوند، ضرر آن به همه جامعه و به کشور خواهد رسید.

ادامه »

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا مضطر الزمان یا مهدی عج أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ …

حدیث اول :

امام محمد بن علی الجواد علیه السلام فرمودند:
لو عُیّن لهذا الامر وقت لقست القلوب و لرجع عامّة الناس عن الاسلام و لکن قالوا: ما اسرعه! ما اقربه! تألفاً لقلوب الناس و تقریبا للفرج

اگر برای این امر وقتی تعیین شود دل ها را قساوت می گیرد و توده مردم از اسلام بر می گردند. بگویید: چه زود است! چقدر نزدیک است! تا دل مردم آرام گیرد و فرج نزدیک شود .

الکافی، ج 1، باب کراهیة التوقیت، ص 389؛ نعمانی، الغیبة، ص296?

این حدیث زیبا می فرماید به مردم بگوییم که فرج نزدیک است بدون تعیین وقت ، این یعنی مردم را به نزدیک بودن ظهور ترغیب و تشویق کنیم و ایشان را به این امر امیدوار کنیم (البته بدون اینکه برای این امر زمانی را تعیین کرده باشیم) چرا که خود این کار باعث نزدیک شدن ظهور می شود (تقریبا للفرج)

بنابراین یکی از مهم ترین کارها برای این امر ( چه کار کنیم تا امام زمان ظهور کنند ؟ ) همین کار است .

ادامه »

پیوند: http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8902080467

«فدك» نمادِ معنايى بزرگ است كه هرگز در محدوده يك قطعه زمين نمى‏ گنجد و همين معنا رمزى است كه درگيرى را از مخاصمه سطحى و محدود، به مبارزه‏اى سياسى تبديل كرد.

منازعه فدك در واقع، فرياد اعتراض يادگار رسول خدا (صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله) به انحراف پديد آمده در جهان اسلام است. «خطبه فدك» علاوه بر قاطعيت فاطمه زهرا( عليهاالسلام ) در حق‏خواهى نسبت به ارث خويش، بيش از پيش بيان روشن دفاع از حضرت على (عليه‏السلام )است و انتقاد از بى‏وفايى و خيانت مردمان نسبت به حق صريح اهل بيت (عليهم‏ السلام).

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7

پیوند: http://www.adsearch.ir/show.aspx?ad=t_123824

علاّمه مجلسى از شیخ بزرگوار و ثقه، صدوق(ره)، روایت كرده است كه در دوران شدت و غلبه بیمارى حضرت زهرا(علیهاالسلام)، زنان مهاجران و انصار به عیادت ایشان رفتند، و جویاى احوال ایشان شدند و پرسیدند: در این حال بیمارى، چگونه سر مى‏كنید؟ حضرت بدین‏گونه پاسخ گفت: «به خدا سوگند! روزگارم سر مى‏شود و حالم به گونه‏اى است كه از دنیاى شما ناخشنود و از مردان شما خشمگین و ناراحتم …«لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَن سَخِطَ اللهُ عَلَیْهِمْ وَ فِی الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُون»(مائده:80) و بد چیزى است آنچه كه نفوسشان مقدّم داشته؛ چرا كه موجب خشم و غضب الهى شده و در عذاب جاودانه‏اند.

… واى بر آنها! چگونه خلافت را از پایگاه استوار رسالت و پایه‏هاى محكم نبوّت و محل نزول وحى امین و انسان آگاه به امر دین و دنیا منحرف كرده، دور ساختند؛«أَلَا ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِین»(زمر: 15) آگاه باشید كه این همان زیان و خسران آشكار است.

در امر شفّاف‏سازى سیاسى و بازشناسى حق خلافت، حضرت زهرا(علیهاالسلام) هر محملى را براى این ادعا برمى‏گزیند تا بتواند از تحریف و انحرافى كه به وسیله حكومت تازه روى كار آمده پرده برداشته، اتمام حجّت نماید و مسئولیت خود را در یارى دین و كیان و مركزیت آن یعنى حضرت على(علیه‏السلام) ادا نماید و این مسئله را در خطبه «فدك» در مسجد و خطبه «عیادت» تصریح نموده، بدون ابهام و پیچیدگى، نظریاتش را بیان مى‏كند.

… پس اى كاش بینى مردمى كه«یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعا»(كهف: 104) مى‏پندارند كار نیك انجام مى‏دهند، به خاك مالیده شود.«أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَـكِن لایَشْعُرُون»(بقره: 12)؛ آگاه باشید كه آنان تبهكارند و خود نمى‏فهمند.«أَفَمَن یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَن یُتَّبَعَ أَمَّن لایَهِدِّیَ إِلاَّ أَن یُهْدى فَمَا لَكُمْ كَیْفَ تَحْكُمُون»(یونس: 35)؛ آیا آن كس كه به درستى و راستى هدایت مى‏كند براى پیروى شایسته‏تر است، یا آن كس كه خود هدایت نیافته باشد؟ پس شما را چه شده است؟ چگونه قضاوت مى‏كنید؟
حضرت موسى بن جعفر علیهما‏السلام نیز پس از آن كه هارون‏الرشید اصرار كرد كه «فدك» را از او بپذیرد، فرمود: من آن را از تو نمى‏گیرم، مگر با تمام حدود و مرزهایش. هارون‏الرشید پرسید: حدودش چیست؟ فرمود: حد اول عدن، حد دوم سمرقند، حد سوم آفریقیّه، حد چهارم كناره دریا از خزر تا ارمنیّه. هارون گفت: دیگر چیزى براى ما باقى نماند. حضرت فرمود: من به تو گفتم كه اگر حدودش را مشخص سازم، تو پس نخواهى داد.

سوگند به خداوندگارت كه شتر این فتنه آبستن شده، به همین زودى خواهد زایید و شما قدح خونین و سمّ مهلك آن را خواهید دوشید. در آن هنگام «یَخْسَرُ الْمُبْطِلُون»(جاثیه: 27) یاوه‏سرایان و تبهكاران زیان خواهند دید، و آیندگان پیامد سنّت‏هاى گذشتگان را خواهند دید و در آن هنگام، به خاطر رضایت خاطر جمعى، خود را آماده فتنه و آشوب كنید و به شمشیرى برّان و هرج و مرج فراگیر و خودكامگى ستمگران نوید دهید!سهمیه‏هایتان را اندك خواهند داد و محصولات كشاورزى‏تان را خود درو خواهند كرد. واى بر شما! كه در آن هنگام در چه شرایطى به سر مى‏برید! دل‏هایتان كور گشته‏اند. آیا ما شما را الزام و اجبار نماییم، در حالى كه خود اكراه دارید؟«فَعُمِّیَتْ عَلَیْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَ أَنتُمْ لَهَا كَارِهُون.»(هود: 28)1
حضرت زهرا (س)

حضرت زهرا(علیهاالسلام) با اصرار و پافشارى نسبت به «فدك»، هدفش آن بود كه زمینه را براى حضرت على(علیه‏السلام) در مطالبه حق پایمال شده‏اش آماده سازد و در واقع، «فدك» و خلافت با یكدیگر همراه و در یك مسیر قرار گرفته بودند؛ چنان ‏كه بعدها كلمه «فدك» عنوان بزرگ‏ترى پیدا كرد كه منحصر به یك سرزمین مزروعى كه در زمان رسول خدا محدود و معیّن بود، نمى‏شد، بلكه موضوع فدك هم‎پاى خلافت و تمام دفترچه و پرونده اسلام شد.

ابن ابى الحدید و طبرى از عمر بن خطّاب روایتى آورده‏اند كه متضمّن این موضع‏گیرى نسبت به حضرت على (علیه‏السلام) و حضرت زهرا(علیهاالسلام) مى‏باشد. عمر بن خطّاب به ابن عبّاس مى‏گوید: «آیا مى‏دانید كه چه چیز باعث شد پس از محمد، قومتان(قریش) توجهى به شما نكنند؟ آنان از این كه نبوّت و خلافت در شما جمع شود و بدین‏وسیله، بر قوم خود فخر و مباهات كنید خوششان نمى‏آمد. بنابراین، قریش براى خود فكرى كرد و به نتیجه رسید.»2

سوگند به خداوندگارت كه شتر این فتنه آبستن شده، به همین زودى خواهد زایید و شما قدح خونین و سمّ مهلك آن را خواهید دوشید. در آن هنگام«یَخْسَرُ الْمُبْطِلُون»(جاثیه: 27) یاوه‏سرایان و تبهكاران زیان خواهند دید، و آیندگان پیامد سنّت‏هاى گذشتگان را خواهند دید و در آن هنگام، به خاطر رضایت خاطر جمعى، خود را آماده فتنه و آشوب كنید و به شمشیرى برّان و هرج و مرج فراگیر و خودكامگى ستمگران نوید دهید! سهمیه‏هایتان را اندك خواهند داد و محصولات كشاورزى‏تان را خود درو خواهند كرد.

و پیداست كه حزب حاكم بر تمام حقوق سیاسى بنى هاشم دست گذارده، تمام امتیازات مادى و معنوى آنان را لغو ساخته بود و نسبت به اموال نیز بنى‏هاشم را از فدك و میراث و خمس(سهم ذوى‎القربى) محروم ساخته، آنان را مانند دیگر مردم به شمار آوردند. بنى‏هاشم و در رأس آنان، على ابن ابى‏طالب (علیه‏السلام) نمى‏توانستند خود نسبت به مطالبه حقوق مغضوب خود اقدامى كنند. حضرت زهرا (علیهاالسلام) رأسا اقدام به مطالبه حق خود و دیگر افراد بنى‏هاشم نمود. حضرت زهرا(علیهاالسلام) با اصرار و پافشارى نسبت به «فدك»، هدفش آن بود كه زمینه را براى حضرت على(علیه‏السلام) در مطالبه حق پایمال شده‏اش آماده سازد و در واقع، «فدك» و خلافت با یكدیگر همراه و در یك مسیر قرار گرفته بودند؛
در دوران شدت و غلبه بیمارى حضرت زهرا(علیهاالسلام)، زنان مهاجران و انصار به عیادت ایشان رفتند، و جویاى احوال ایشان شدند و پرسیدند: در این حال بیمارى، چگونه سر مى‏كنید؟ حضرت بدین‏گونه پاسخ گفت: «به خدا سوگند! روزگارم سر مى‏شود و حالم به گونه‏اى است كه از دنیاى شما ناخشنود و از مردان شما خشمگین و ناراحتم …
حضرت زهرا(س)

عمر بن خطّاب به ابن عبّاس مى‏گوید: «آیا مى‏دانید كه چه چیز باعث شد پس از محمد، قومتان (قریش) توجهى به شما نكنند؟ آنان از این كه نبوّت و خلافت در شما جمع شود و بدین‏وسیله، بر قوم خود فخر و مباهات كنید خوششان نمى‏آمد. بنابراین، قریش براى خود فكرى كرد و به نتیجه رسید.»

چنان ‏كه بعدها كلمه «فدك» عنوان بزرگ‏ترى پیدا كرد كه منحصر به یك سرزمین مزروعى كه در زمان رسول خدا محدود و معیّن بود، نمى‏شد، بلكه موضوع فدك هم‎پاى خلافت و تمام دفترچه و پرونده اسلام شد. دلیل بر این مطلب آن كه ائمّه اطهار(علیهم‏السلام) هنگام تحدید و تعیین مرزهاى «فدك»، آن را منحصر به آن روستا و مزرعه نكردند، بلكه ـ مثلاً ـ امیرالمؤمنین على علیه‏السلام آن را در زمان خود، به این عبارت تحدید نمود: «یك مرز فدك كوه اُحد است و مرز دیگرش عریش مصر، حدّ دیگر كناره دریا و مرز دیگر دومة‏الجندل» كه اینها حدود تقریبى جهان اسلام در آن دوران بودند و حضرت موسى بن جعفر علیهما‏السلام نیز پس از آن كه هارون‏الرشید اصرار كرد كه «فدك» را از او بپذیرد، فرمود: من آن را از تو نمى‏گیرم، مگر با تمام حدود و مرزهایش. هارون‏الرشید پرسید: حدودش چیست؟ فرمود: حد اول عدن، حد دوم سمرقند، حد سوم آفریقیّه، حد چهارم كناره دریا از خزر تا ارمنیّه. هارون گفت: دیگر چیزى براى ما باقى نماند. حضرت فرمود: من به تو گفتم كه اگر حدودش را مشخص سازم، تو پس نخواهى داد.

از این‏رو،در امر شفّاف‏سازى سیاسى و بازشناسى حق خلافت، حضرت زهرا علیهاالسلام هر محملى را براى این ادعا برمى‌‏گزیند تا بتواند از تحریف و انحرافى كه به وسیله حكومت تازه روى كار آمده پرده برداشته، اتمام حجّت نماید و مسئولیت خود را در یارى دین و كیان و مركزیت آن یعنى حضرت على علیه‏السلام ادا نماید و این مسئله را در خطبه «فدك» در مسجد و خطبه «عیادت» تصریح نموده، بدون ابهام و پیچیدگى، نظریاتش را بیان مى‏كند و استحكام این كلام را در استناد پى در پى به آیات قرآن كریم پى‏ریزى مى‏نمایدو فصاحت و بلاغت و شیرینى بیان، روانى عبارت، نیرومندى استدلال و انسجام در گفتار، آوردن انواع و اقسام استعارات و كنایات، والایى سطح مطلب، تمركز نسبت به اصل هدف و در عین حال، تنوّع مباحث با پیچیدگى با آیات خدا، سخنش را جاودان و كلامش را درخشان و نبوغ و بینشش را پیش از پیش اظهار میدارد.

منابع:
1- محمّدباقر مجلسى، پیشین، ج 8، ص 109ـ 112.
2- ابن ابى الحدید، پیشین، ج 12، ص 53 / طبرى، پیشین، ج 5، ص 31.

پیوند: http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%AF%DA%A9

در خطبه فدکيه،حضرت فاطمه (س) خطاب به ابوبکر ضمن تصريح بر مالکيت خود بر فدک از وي حق خود را مطالبه مي‌کند که متن اين خطبه در منابع اهل سنت يافت مي‌شود.
چند روز پس از واقعه سقيفه ابوبکر اعلام کرد، فدک ملک شخصي نيست و نبايد در نزد دختر پيامبر بماند. به همين جهت عاملان فاطمه زهرا(س) را از فدک بيرون کرد.
فاطمه زهرا(س) ناچار نزد ابوبکر رفت و ميان آنان گفتگويي رخ داد:
ابوبکر! وقتي تو بميري ارث تو به چه کسي مي‌رسد؟
زنان و فرزندانم.
چه شده‌است که حالا تو وارث پيغمبري نه ما؟
دختر پيغمبر! پدرت درهم و ديناري زر و سيم به جا نگذاشته.
اما سهم ما از خيبر و صدقه ما از فدک چه مي‌شود؟
از پدرت شنيدم که «من تا زنده هستم در اين زمين تصرف خواهم کرد و چون مردم مال همه مسلمانان خواهد بود».
ولي پيغمبر در زندگاني خود اين مزرعه را به من بخشيده است.
گواهي داري؟
آري. شوهرم علي و ام ايمن گواهي مي‌دهند.
دختر پيغمبر! مي‌داني که ام ايمن زن است و گواهي او کامل نيست. بايد زني ديگر هم گواهي دهد. يا مردي را گواه بياوري.
و بدين ترتيب فدک به بيت المال انتقال داده شد .
اگر چه فاطمه به روايت ابوبکر اذعان نکرد و همچنان بر گرفتن عطاي خويش از پيامبر پافشاري به خرج مي‌داد.
در مورد حديث ارث نبردن پيامبران به گفته دانشمندان اهل سنت، تنها ابوبکر ادعا مي‌کند که اين روايت را از پيامبر شنيده‌است.از اين رو مورد مخالفت عده‌اي قرار مي‌گيرد:
برخلاف پافشاري ابوبکر بر شنيدن حديث «از ما پيامبران ارث برده نمي‌شود» از پيامبر, اهل بيت به مخالفت با آن پرداخته و وجود چنين حديثي را زير سؤال بردند.کار بدان جا مي‌کشد که حتي عمر به اين موضوع اذعان مي‌کند که علي بن ابي طالب و عباس عموي پيامبر، ابوبکر را دروغگو مي‌دانستند.
غیر از اهل بيت و عباس عموي پيامبر، تعدادي از همسران پيامبر نيز به ابوبکر، به خاطر نسبت دادن اين حديث اعتراض مي‌کنند.
مفسران اهل سنت از جمله فخر رازي، جارالله زمخشري، طبري و بيضاوي در تفسير آيات مربوط به ارث پيامبراني چون داود، زکريا، يحيي و سليمان، ضمن تأکيد بر مادي بودن اين ارثيه‌ها، سخن ابوبکر را نقض کرده‌اند.

ديدگاه اهل سنت:
اهل سنت اعتقاد دارند که بدخواهي از جانب ابوبکر نسبت به هيچ کسي، و به‌خصوص نسبت به فاطمه (س)نمي‌توانست وجود داشته باشد؛ او آماده بود ميراث فدک را به فاطمه(س) تسليم کند، مشروط بر اين که شاهدي عيني صحت حديثي را که اين کار را مجاز مي‌داشت گواهي کند.
اهل‌سنت عقيده دارند که ستاندن ميراث فدک، به معني کاملاً ظاهري بوده است؛ يعني ابوبکر امکاناً و در سطح مادي و به حکم وظيفه کاملاً ظاهري‌اش به عنوان پاسدار اصول شرعي يا پاسدار رعايت شرع، به صورت انتزاعي‌اش بپذيرد.
قضيه ارثي که به فاطمه داده نشد، تعارض ميان يک امر انتزاعي اصولي و يک مورد واقعي را که از مدار بيرون مي‌افتد، نشان مي‌دهد.

اهل‌سنت استدلال کرده‌اند[نيازمند منبع] که اگر فدک به ميراث رسيده بود، همسران و دختران ديگر پيامبر اسلام نيز از آن سهمي داشته‌اند؛ در حالي که ابوبکر سهمي از آن براي ايشان و حتي براي دخترش عايشه قائل نشد.
[نيازمند منبع] در روايتي از اهل تسنن آمده‌است که پيامبران ارث بر جاي نمي‌گذارند، و آن‌چه از ايشان بماند صدقه‌است.
تنها راوي اين حديث نيز شخص ابوبکر است.

پیوند: http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%AF%DA%A9

در اصول کافي باب ثواب دانشمند و دانشجو آمده‌است:
«رسول خدا فرمود: کسي‌که در راهي رود که در آن دانشي جويد خدا او را به راهي سوي بهشت برد، همانا، فرشتگان با خرسندي بالهاي خويش به راه دانشجو فرو نهند و اهل زمين و آسمان تا برسد به ماهيان دريا براي دانشجو آمرزش طلبند و برتري عالم بر عابد مانند برتري ماه شب چهارده‌است بر ستارگان ديگر و علما وارث پيامبرانند زيرا پيامبران پول طلا و نقره به جاي نگذارند بلکه دانش بجاي گذارند، هر که از دانش ايشان برگيرد بهره فراواني گرفته‌است.»

برخي از علماي اهل سنت مصادره و تصرف فدک رااز مقوله اجتهاد و در حدود صلاحيت خليفه دانسته اند، ولي شيعيان با توجه به اينکه اين تنها مصادره در زمان ابوبکر بوده و در مقابل بذل و بخششهايي از بيت المال - در جهت استوار کردن پايه هاي خلافت - در منابع گزارش شده، اين عمل را سخت نکوهش کرده و رنجاندن فاطمه را که به فرموده پيامبر برابر با رنجاندن خدا و پيامبر خداست، گناهي بزرگ و از مطاعن ابوبکر مي شمرند.

بازگرداندن فدک به وارثان فاطمه:
در سال 210 قمري قثم بن جعفر والي مدينه بر اساس فرمان مکتوب مامون خليفه عباسي طي فرماني ضمن تاکيد بر حق فاطمه، فدک را به محمد بن يحيي بن حسين بن زيد بن علي منتقل کرد تا درآمدش را به مستحقان برساند.

کتاب‌شناسي:
ابوبکر الرفيعي. بذرهاي اختلاف. ترجمۀ محمد فاروقي. تهران: صبوري، 1378.
محمد بن حسن طوسي. الاستبصار للشيخ الطوسي. مشهد: آستان قدس رضوي.
محمد بن يعقوب کليني. اصول کافي. ترجمۀ جواد مصطفوي. مشهد: حوزه علميه اسلاميه، 1342.
محمد بن يعقوب کليني. اصول کافي. ترجمۀ جواد مصطفوي. مشهد: حوزه علميه اسلاميه،1342.
محمد بن حسن طوسي. تهذيب‌الاحکام. ترجمۀ جواد مصطفوي. مشهد: بي‌نا، 1341.
محمدباقر بن محمد تقي. بحارالأنوار. مشهد: بي‌نا، 1325.
مسلم بن حجاج. صحيح مسلم. مشهد: دارالکتب علميه، 1354.

پیوند: http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%AF%DA%A9

فدک قريه‌اي است در منطقه حجاز که از آنجا تا مدينه نزديک به 160 کيلومتر راه بود و مزارع و چشمه آبي در خود داشت. در نزديکي فدک دژي به نام «شمروخ» وجود داشت که هم اکنون در آنجا روستاي بزرگي به نام «حائط» با نخل‌هاي فراوان وجود داردتاريخچه فدک در نزديکي خيبر قرار داشت و با توجه به موقعيت استراتژيک خود نقطه اتکاء يهوديان حجاز به شمار مي‌رفت.

پس از آنکه سپاه اسلام، يهوديان را در «خيبر» و «وادي‌القري» و «تيما» شکست داد، براي پايان دادن به قدرت قوم يهود، سفيري به نام «محيط» به نزد سران فدک فرستادند. سران فدک صلح و تسليم را بر جنگ ترجيح دادند و تعهد کردند که هر سال نيمي از محصولات فدک را در اختيار پيامبر قرار داده و از اين به بعد زير سلطه اسلام زندگي کنند.

فدک مملؤ از درختان نخل و چشمه‌هاي جوشان بود. زمين‌هاي حاصلخيزي داشت و از منابع مهم در آمد در منطقه حجاز محسوب مي‌شد. ارزش درختان نخل اين ناحيه در آن زمان با ارزش درختان نخل شهر کوفه در قرن هفتم برابر بود. همچنين زماني که عمر تصميم گرفت يهوديان را از عربستان خارج کند، مبلغ 50 هزار درهم را بابت ارزش نصف فدک به آنان پرداخت کرد.

روايات فراواني گواه آن است که پيامبر فدک را به دخترش فاطمه بخشيده، و اين موضوع در کتاب‌هاي تفسير و حديث و تاريخ و کلام و لغت موجود است و تعداد اين روايات و طرف و مصادر نقل آنها بر حدي است که جاي ترديد باقي نمي‌گذارد.

مدارک اهل تسنن ذيل آيه 26 سوره اسراء:

اين کتب در شأن نزول اين آيه به انتقال فدک از سوي پيامبر به فاطمه زهرا تصريح مي‌کنند:
حاکم حسکاني در کتاب «شواهد التنزيل» (ج1، صص438 و 442)
کاندهلوي در کتاب «حياه الصحابه» (ج2، ص519)
رازي در کتاب «الجرح و التعديل» (ج1، ص257)
قندوزي در کتاب ينابيع الموده (صص119 و439)
خوارزمي در کتاب «مقتل الحسين» (ج1، ص70)
سيوطي در تفسير خود که از دو صحابي «ابو سعيد خدري» و «عبدالله بن عباس» بخشش فدک را متذکر مي‌شود. (ج2، ص158 و ج5، صص273_274)
ابن ابي حاتم در تفسيرش که «ابن تيميه» آن را خالي از هر حديث جعلي مي‌داند. متقي هندي در کتاب «کنز العمال» (ج2 ص158 و ج3، ص767)
علي بن ابي طالب به آن تصريح مي‌کند.
ياقوت حموي در «معجم‌البلدان» چون به کلمه «فدک» مي‌رسد در توضيح آن به اين بخشش اذعان مي‌کند.
بلاذري در کتاب خود، سندي از دوران خلافت مأمون عباسي دارد که به اين امر تصريح کرده‌است.

پیوند: http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%AF%DA%A9

فدک قريه‌اي است در منطقه حجاز که از آنجا تا مدينه نزديک به 160 کيلومتر راه بود و مزارع و چشمه آبي در خود داشت. در نزديکي فدک دژي به نام «شمروخ» وجود داشت که هم اکنون در آنجا روستاي بزرگي به نام «حائط» با نخل‌هاي فراوان وجود داردتاريخچه فدک در نزديکي خيبر قرار داشت و با توجه به موقعيت استراتژيک خود نقطه اتکاء يهوديان حجاز به شمار مي‌رفت.

پس از آنکه سپاه اسلام، يهوديان را در «خيبر» و «وادي‌القري» و «تيما» شکست داد، براي پايان دادن به قدرت قوم يهود، سفيري به نام «محيط» به نزد سران فدک فرستادند. سران فدک صلح و تسليم را بر جنگ ترجيح دادند و تعهد کردند که هر سال نيمي از محصولات فدک را در اختيار پيامبر قرار داده و از اين به بعد زير سلطه اسلام زندگي کنند.

فدک مملؤ از درختان نخل و چشمه‌هاي جوشان بود. زمين‌هاي حاصلخيزي داشت و از منابع مهم در آمد در منطقه حجاز محسوب مي‌شد. ارزش درختان نخل اين ناحيه در آن زمان با ارزش درختان نخل شهر کوفه در قرن هفتم برابر بود. همچنين زماني که عمر تصميم گرفت يهوديان را از عربستان خارج کند، مبلغ 50 هزار درهم را بابت ارزش نصف فدک به آنان پرداخت کرد.

روايات فراواني گواه آن است که پيامبر فدک را به دخترش فاطمه بخشيده، و اين موضوع در کتاب‌هاي تفسير و حديث و تاريخ و کلام و لغت موجود است و تعداد اين روايات و طرف و مصادر نقل آنها بر حدي است که جاي ترديد باقي نمي‌گذارد.

مدارک اهل تسنن ذيل آيه 26 سوره اسراء:

اين کتب در شأن نزول اين آيه به انتقال فدک از سوي پيامبر به فاطمه زهرا تصريح مي‌کنند:
حاکم حسکاني در کتاب «شواهد التنزيل» (ج1، صص438 و 442)
کاندهلوي در کتاب «حياه الصحابه» (ج2، ص519)
رازي در کتاب «الجرح و التعديل» (ج1، ص257)
قندوزي در کتاب ينابيع الموده (صص119 و439)
خوارزمي در کتاب «مقتل الحسين» (ج1، ص70)
سيوطي در تفسير خود که از دو صحابي «ابو سعيد خدري» و «عبدالله بن عباس» بخشش فدک را متذکر مي‌شود. (ج2، ص158 و ج5، صص273_274)
ابن ابي حاتم در تفسيرش که «ابن تيميه» آن را خالي از هر حديث جعلي مي‌داند. متقي هندي در کتاب «کنز العمال» (ج2 ص158 و ج3، ص767)
علي بن ابي طالب به آن تصريح مي‌کند.
ياقوت حموي در «معجم‌البلدان» چون به کلمه «فدک» مي‌رسد در توضيح آن به اين بخشش اذعان مي‌کند.
بلاذري در کتاب خود، سندي از دوران خلافت مأمون عباسي دارد که به اين امر تصريح کرده‌است.

قصد دارم بروم سوی حرم گریه کنم….

درد دلها کنم و دوباره هم گریه کنم …

تا که از سمت شبستان حرم می گذرم

دست بر سینه و با قامت خم گریه کنم …

نا خود آگاه در آن صحن حرم بغض شکست

نا خود آگاه از این غصه و غم گریه کنم …

نه فقط ناله من صبح به صبحی شده است

بلکه پیوسته به هر آهِ خودم گریه کنم …

آه …, خسته شدم از این همه دوری که چرا

چند وقتی است به این قسمت کم گریه کنم …

تا که شاعر بنویسد ز حرم .., آه .., حسین (ع) …

اشک ریزم منو همراه حرم گریه کنم …

  صلی الله و علیک یا مظلوم یا ابا عبدلله

قصد دارم بروم سوی حرم گریه کنم….

درد دلها کنم و دوباره هم گریه کنم …

تا که از سمت شبستان حرم می گذرم

دست بر سینه و با قامت خم گریه کنم …

نا خود آگاه در آن صحن حرم بغض شکست

نا خود آگاه از این غصه و غم گریه کنم …

نه فقط ناله من صبح به صبحی شده است

بلکه پیوسته به هر آهِ خودم گریه کنم …

آه …, خسته شدم از این همه دوری که چرا

چند وقتی است به این قسمت کم گریه کنم …

تا که شاعر بنویسد ز حرم .., آه .., حسین (ع) …

اشک ریزم منو همراه حرم گریه کنم …

  صلی الله و علیک یا مظلوم یا ابا عبدلله

قصد دارم بروم سوی حرم گریه کنم….

درد دلها کنم و دوباره هم گریه کنم …

تا که از سمت شبستان حرم می گذرم

دست بر سینه و با قامت خم گریه کنم …

نا خود آگاه در آن صحن حرم بغض شکست

نا خود آگاه از این غصه و غم گریه کنم …

نه فقط ناله من صبح به صبحی شده است

بلکه پیوسته به هر آهِ خودم گریه کنم …

آه …, خسته شدم از این همه دوری که چرا

چند وقتی است به این قسمت کم گریه کنم …

تا که شاعر بنویسد ز حرم .., آه .., حسین (ع) …

اشک ریزم منو همراه حرم گریه کنم …

  صلی الله و علیک یا مظلوم یا ابا عبدلله

سلام به همه دوستان عزیزم

نمیدونم چی باید بنویسم,دلم میخواد از آقام حضرت عباس بنویسم اما میبینم هر جمله ای بنویسم باز هم حق مطلب رو بجا نیاوردم….

به تازگی شاهین نجفی ملعون بعد از توهین های مکرری که ائمه داشته به ساحت مقدس اربابم حضرت عباس توهین کرده….

هر لعن و نفرینی براش کمه ,دلم میخواد با دستای خودم بکشمش….

نمیدونم صلاح و مصلحت خداوند چیه که صبر کرده و هیچ کاری نمیکنه,با تمام قلبم از خدا میخوام این ملعونو به سزای عملش برسونه….

هر چقدر به آقام ابوالفضل اعتقاد داری با تمام وجودت بگو

یا اباالفضل العباس

ادامه »

آقای من تنها در این دور و زمانه

بار فراقت میکشم بر روی شانه

کاری ز دستم بر نمی آید … ببخشید

جز اینکه صبح جمعه می گیرم بهانه

آقا اجازه می دهی تا که بگویم…

… حرف دل خود را به شکل عامیانه

مانند اجدادت,تو هم خیلی غریبی

دیگر ندارد شهر ما از تو نشانه

خیمه نشین؛مانند آن خانه نشینی…

… که بسته شد دست غیورش ظالمانه

هر کس به فکر زندگی و رشد خویش است

فکر سال و دخل و خرج سالیانه

کاری به کار تو ندارد آن کسی که

از حرص و آز افتاده بین دام و دانه

جای دعا و پند و اندرز و روایت

گردیده گوش ما همه پر از ترانه

پیداست آقا , جای عکس جمکرانت

تصویر نا محرم روی دیوار خانه

اینجا فقط با هیزم دنیا و شهوت

از هر وجودی میکشد آتش , زبانه

دنیا پرستی باعث آن شد بماند

بر بازوی زهرا نشان تازیانه

باید مراقب بود , شیطان در کمین است

میپاشد او بذر گنه را دانه دانه

با این بدی و بی وفایی دارم اکنون

از پیشگاهت التماسی عاجزانه

آقا , دعا کن در مسیر تو بمانم

با لطف تو باشم گدای آستانه….

اللهم عجل لولیک الفرج